Το πιο κάτω << παράπονο >> αφιερώνεται στις χιλιάδες στρεμμάτων καμμένης γης από τις πυρκαγιές τού περασμένου καλοκαιριού.
<< Ένα δέντρο παραπονιέται. Εγώ είμαι ή κούνια πού σε φιλοξενώ όταν είσαι μωρό. Eγώ είμαι ή στέγη του σπιτιού σού. Εγώ είμαι ή καρέκλα πού κάθεσαι. Εγώ είμαι το κρεβάτι πού αναπαύεσαι. Εγώ σού προσφέρω τη ζεστασιά τις χειμωνιάτικες μέρες. Εγώ σού προσφέρω τη σκιά μού στην κάψα του καλοκαιριού. Εγώ σού προσφέρω το οξυγόνο πού αναπνέεις και ζεις . Εγώ τέλος θα σε δεχτώ και θα αναπαύσω το κορμί σού όταν έρθει το τέλος σου. Γιατί λοιπόν εσύ με παραδίδεις στο πυρ;
<< Ένα δέντρο παραπονιέται. Εγώ είμαι ή κούνια πού σε φιλοξενώ όταν είσαι μωρό. Eγώ είμαι ή στέγη του σπιτιού σού. Εγώ είμαι ή καρέκλα πού κάθεσαι. Εγώ είμαι το κρεβάτι πού αναπαύεσαι. Εγώ σού προσφέρω τη ζεστασιά τις χειμωνιάτικες μέρες. Εγώ σού προσφέρω τη σκιά μού στην κάψα του καλοκαιριού. Εγώ σού προσφέρω το οξυγόνο πού αναπνέεις και ζεις . Εγώ τέλος θα σε δεχτώ και θα αναπαύσω το κορμί σού όταν έρθει το τέλος σου. Γιατί λοιπόν εσύ με παραδίδεις στο πυρ;
<<ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ>> ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ <<ΦΩΣ>> ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΧΕΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου